Ten miejski organ samorządu miejskiego, działający w ramach magistratu, był w różnych okresach różnie po polsku nazywany - spotkałam się z funkcjonującymi wtedy nazwami: Deputacja Ubogich lub Miejski Urząd Ubogich.
Obowiązek tworzenia w ramach deputacji magistrackich również takiej, która przejęłaby sprawy ubogich, wynikał z postanowień ordynacji miejskiej.
Städtische Armenverwaltung składała się z kilku komisji ubogich, w skład których wchodzili członkowie magistratu, rady miejskiej oraz obywatele powołani przez magistrat (tzw. radcy ubogich), wraz z przydzielonym lekarzem obwodowym. Każda z tych komisji miała pod opieką ściśle wyznaczone rejony miasta i podlegała określonemu komisariatowi policji, przydzielono im nawet apteki. W ramach komisji działały również prywatne organizacje dobroczynne (np. w Poznaniu: Posener Frauenverein).
Organ ten działał wg określonych procedur, określających m.in. kogo zaliczyć do ubogich i komu należy się pomoc, również lekarska czy szpitalna. Komisje zajmowały się przeglądem i badaniem warunków życia ubogich, sprawami opieki zdrowotnej, kształceniem i wychowaniem sierot oraz dzieci z niezamożnych rodzin, troską o utrzymanie i zatrudnienie biednych.
Więcej informacji tutaj (po niemiecku, ale może się przyda
)https://books.google.pl/books?id=bZPLBgAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=pl&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false