Pozwolę sobie przekopiować tekst, który dla Kasi może być ciekawy (jakkolwiek niestety nie daje odpowiedzi na pytanie):
Ewangelicy w WałczuHistoria ewangelików w naszym mieście sięga czasów reformacji. Już w 1544 roku ówcześni starostowie wałeccy (rodzina Górków) przekazali luteranom parafialny kościół katolicki. Wcześniej, bo w roku 1535, ewangelicy zburzyli ołtarz w tej świątyni i wypędzili proboszcza. Pierwszym, znanym z nazwiska pastorem w Wałczu był Laurentius Drahowski. Kościół był budowlą drewnianą, która spłonęła w czasie pożaru w 1590 roku. Na jej miejscu luteranie wznieśli nowy, już murowany kościół.
Cztery lata później, dzięki staraniom starosty Gostomskiego, nawróconego na katolicyzm, na polecenie Zygmunta III, został on zwrócony katolikom. Po I rozbiorze Polski i po przyłączeniu Wałcza do prowincji Prusy Zachodnie, została ustanowiona oficjalna nazwa miasta – „Deutsch Krone”. W tym czasie rozpoczął się napływ do miasta ludności niemieckiej, w większości wyznania ewangelickiego. Od 1773 roku ewangelicy, by spotkać się na nabożeństwie, korzystali z pomieszczenia w starym ratuszu. Początkowo, z powodu braku miejscowego pastora, korzystali z posługi duchownego, który przybywał co czwartą niedzielę z Neugolz. Parafię ewangelicką utworzono w Wałczu w 1793 roku i wówczas na świątynię przeznaczono górne piętro ratusza. Nowy kościół, na potrzeby ludności niemieckiej wyznania ewangelickiego, wybudowano w 1824 roku. Na ten cel gmina ewangelicka otrzymała 5 tys. talarów od króla Friedricha Wilhelma III. Dwa lata później świątynia wyposażona została w pierwsze organy. W tym czasie na około 3 tys. mieszkańców miasta, ewangelicy stanowili 1.100 osób. Kościół okazał się szybko zbyt ciasny i w 1843 roku odbyło się poświęcenie nowej świątyni ewangelickiej. W 1858 roku protestanci wybudowali przy obecnej ulicy Orlej (wówczas – Wusterhoff) budynek mieszczący dom i biuro pastora. W tym czasie w Wałczu zamieszkiwało już 2.130 ewangelików, zaś pozostali mieszkańcy to: 2.240 katolików i 530 Żydów. Liczba ewangelików powiększała się z roku na rok, a więc znów okazało się, że istniejący kościół był zbyt mały, w związku z czym przystąpiono do budowy nowego kościoła (w roku 1900). W 1901 roku dotychczasową świątynię zburzono. Budowa trwała do roku 1903, kiedy to kościół poświęcono, a pamiątką tego jest dedykacja na ufundowanej do świątyni chrzcielnicy: „Dem Andenken seiner eltern/ gewidmet von Justizratz/ dr Poeppel – Bromberg/ zur kirchweiche seiner vaterstadt/ AM 1903”.
Źródło:
http://www.walcz.kapucyni.pl/?art_id=63