Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne GNIAZDO

Szukam informacji o Szkole Budowy Maszyn w Poznaniu na ul. Bergera przed 1939 rokiem. Była tam również Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn /obecnie Politechnika /.

Mnie interesuje 6-letnia szkoła dla uczniów po szkole powszechnej ,szczególnie z okresu 1935 - 1939.
Pozdrawiam mierzeja.

W 1905 przeniesiono do nowo wybudowanego gmachu przy pl. Bergera założoną sześć lat wcześniej Królewską Wyższą Szkołę Budowy Maszyn, zajmującą do tej pory pomieszczenia w kamienicy przy pl. Piotra 1 (ob. Wiosny Ludów).

Po odzyskaniu niepodległości, w październiku 1919 roku rozpoczęła tutaj działalność Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn, przemianowana w 1922 roku na Poznańską Szkołę Budowy Maszyn. Siedem lat później szkoła otrzymała status wyższej uczelni i po raz kolejny zmieniono jej nazwę na Państwową Szkołę Budowy Maszyn i Elektrotechniki (po 1945 roku przemianowano ją na Politechnikę Poznańską).

W okresie międzywojennym uczelnia była „szkołą zawodową techniczną typu wyższego i miała na celu gruntowne, praktyczne wykształcenie przemysłowych pracowników technicznych, tj. konstrukcji, wytwarzania i ruchu przemysłu maszynowego ze szczególnym uwzględnieniem maszyn do uprawy roli i maszyn do przetwarzania płodów rolnych".

Nauka w szkole trwała trzy i pół roku, a nabór słuchaczy odbywał się dwa razy do roku (10 września i 1 lutego). Kandydat nie mógł mieć więcej niż 19 lat, musiał posiadać świadectwo ukończenia sześciu klas szkoły średniej i zdać egzaminy z języka polskiego, matematyki, fizyki i rysunków „wolno-ręcznych". Absolwent uczelni otrzymywał tytuł technologa-mechanika, a po 1929 roku inżyniera.
Liczba studentów stale rosła — na początku lat 20. było ich 86, w roku akademickim 1928/29 już 234, a trzy lata później 307. Przy szkole funkcjonowała Bratnia Pomoc Towarzystwa Słuchaczy Poznańskiej Szkoły Budowy Maszyn, która wspomagała uboższych studentów, udzielając im pożyczek i organizując „tanią kuchnię".

W budynku przy pl. Bergera działała również Dokształcająca Szkoła Przemysłowa, która przygotowywała młodzież rzemieślniczą do egzaminów czeladniczych i mistrzowskich. Warunkiem przyjęcia było ukończenie trzech klas dokształcającej szkoły przyzakładowej. Program zajęć szkolnych obejmował: „naukę o obywatelstwie, naukę przemysłową, rachunkowość, kalkulację rzemieślniczą, księgowość, korespondencję, higienę zawodową, ubezpieczenia społeczne, naukę zawodową i rysunkowość zawodową".

Miało tu swą siedzibę także Towarzystwo Kursów Technicznych, które zajmowało się dokształcaniem robotników pracujących w przemyśle metalowym, elektromonterów, radiotechników, czeladników ciesielskich i murarskich. Kursy trwały od października do maja i zawsze był na nich komplet słuchaczy.