Pawle, Tomku bardzo dziękuję.

Czy na podanej przez Pawła mapce znajdował się ten szpital:
http://www.szpital-strusia.poznan.pl/historia/Historia Szpitala Miejskiego im. Jozefa Strusia Historia Szpitala Miejskiego w Poznaniu sięga XIX wieku. Pierwsza jego siedziba znajdowała się w prymitywnych pomieszczeniach na Śródce i Chwaliszewie, później przy Nowym Rynku – dziś jest to Plac Kolegiacki. Następnie zakupiono budynki należące do Klasztoru Karmelitanek Bosych, a po nich – Teresek, położone przy ulicy Koziej 9 oraz Szkolnej 14/16. Budynki te przystosowano na cele szpitalne i oddano do użytku.
Początkowo miejski szpital i zakład dla obłąkanych mieścił się w zabudowaniach dawnego klasztoru Franciszkanów. Warunki lokalowe i sanitarne były fatalne. Szpital posiadał siedem sal dla chorych, brakowało pomieszczeń lekarskich i gospodarczych. W latach 1843-1844 dokonano pierwszej przebudowy, która nie rozwiązała problemów lokalowych.
W 1854 roku szpital ulokowano w podwyższonym o dwa piętra i przebudowanym skrzydle podwórzowym Klasztoru Teresek przy ul. Szkolnej. Z powodu braku terenów na budowę nowego szpitala została rozpoczęta rozbudowa. Prace związane z rozbudową zaczęto w 1878 i ukończono w 1881 roku.
W miejscu zburzonego kościoła i klasztoru powstał przy ul. Szkolnej długi budynek z korytarzami biegnącymi od strony ulicy i ciągami sal dla chorych od podwórza. Przy dwóch klatkach schodowych, umieszczono pokoje dla lekarzy i pielęgniarek. W budynku znajdowało się 30 sal, w tym 195 łóżek dla chorych. Budynek został równocześnie wyposażony we wszystkie znane wówczas urządzenia cywilizacyjne. Jednak jako szpital miejski był za mały. W 1898-1902 dokonano dalszej rozbudowy i wzbogacono starszy gmach wysokimi, ceglanymi szczytami1.
Następnie dokupiono willę rodziny Cegielskich, którą przebudowano i adaptowano na Oddział Dziecięcy, a ogród zamieniono na park szpitalny. W 1880 roku władze królewsko-pruskie wydały pozwolenie na utworzenie na terenie szpitala tak zwanej apteki domowej. W okresie przedwojennym naczelne stanowiska w szpitalu zajmowali głównie lekarze narodowości niemieckiej.
W latach 1866-1884 kierownikiem połączonych Oddziałów Wewnętrznego i Chirurgicznego był lekarz poznański dr Teofil Kaczorowski, a w 1899-1901 na stanowisko kierownika oddziału chirurgicznego powołano dr Tomasza Drobnika. W owym czasie polskiej narodowości byli także lekarze asystenci, między innymi Kazimierz Nowakowski, oraz zatrudnione w aptece szpitalnej siostry aptekarki ze Zgromadzenia Sióstr Szarytek Świętego Wincentego a Paulo.
Przed pierwszą wojną światową szpital dysponował przeszło 600 łóżkami i pięcioma oddziałami: Chirurgicznym, Wewnętrznym, Skórno-Wenerycznym, Chorób Dziecięcych i Umysłowo Chorych2. Po wojnie zaniedbany i zniszczony szpital został przekazany władzom polskim.
W 1919 roku Oddziałem Chirurgicznym kierował dr Franciszek Pawlicki, po nim ordynaturę przejął dr Antoni Jurasz, a w późniejszym okresie dr Kazimierz Nowakowski. Oddziałem Wewnętrznym i Chorób Umysłowych ordynował prof. Wincenty Jezierski. Oddział Skórno-Weneryczny powierzony został prof. Adamowi Karwowskiemu, a po jego śmierci oddziałem kierował dr Julian Rosner. Oddział Chorób Dziecięcych powierzono doc. dr Bronisławowi Szulczewskiemu, następnie dr Karolowi Jonscherowi. Prosektorem był dr Bolesław Hanasz, po nim kierownikiem Anatomii Patologicznej został dr Ludwik Skubiszewski. Oddziałem Rentgenologicznym kierował prof. dr Karol Mayer, a w 1923 roku dr Józef Jagielski. (...)
...
TomekD napisał(a):bugakg napisał(a):Także poszukuję foto, mapkę z numeracją domów, ulica Strumykowa 8.
Grażyno,
Numeracja ulicy Sikorskiego pozostaje do dzisiaj bez zmian, tak więc można skorzystać z
http://sip.geopoz.pl/czy
https://mapa.targeo.pl
Tomku, mnie chodziło o ulicę Strumykową, a nie o ul. Sikorskiego.
...
Może ktoś ma informacje, na temat "Zakładu wychowawczego", prowadzonego przy ulicy Podgónej 10a.