https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozruchy_ ... iczu_(1921)
Rozruchy głodowe w Rawiczu (1921)
Przebieg zajść
W końcu lipca w okolicach Rawicza dochodziło do wybuchów niezadowolenia wśród chłopów i robotników. M.in. zbuntowali się pracownicy zatrudnieni przy regulacji Dąbroczni. Odmówili pracy za głodową płacę i wyruszyli w stronę Rawicza pod wodzą Lewandowskiego, aby przedstawić swoje postulaty lokalnym władzom. Żądań płacowych robotników nie przyjęto, co wywołało ich wściekłość. Rozpoczęły się walki uliczne – brukiem obrzucono rawicki ratusz. Policja zareagowała bardzo ostro – doszło do walk wręcz. Demonstrantom udało się rozbroić kilku policjantów. Reszta nierozbrojonych funkcjonariuszy wycofała się w ul. Paderewskiego, skąd oddała pierwszą salwę do głodujących. Walki trwały kilka godzin, gdyż z okolicznych wsi nadciągali uzbrojeni w kosy i widły chłopi. Miasto zostało otoczone kordonem wojska. Do nocy wyłapano lub zabito większość uczestników zajść.
Uczestnicy wydarzeń rawickich zostali osądzeni i uwięzieni. Po odbyciu wyroku duża część z nich, m.in. Lewandowski, wyjechała do Francji.
W 1962 wmurowano w ścianę ratusza w Rawiczu tablicę upamiętniającą poległych
Lista poległych
Podczas zajść zginęło siedem osób – trzy poległy na miejscu o 11:30, pozostałe zmarły w szpitalu 19, 20 i 21 sierpnia 1921.
Najmłodszy miał 17 lat.
Zbiorowy pogrzeb nastąpił 25 sierpnia na rawickim cmentarzu[1].
Lista poległych:
Stefan Cyburski (Rawicz, 22 lata),
Władysław Dąbrowicz (Wydawy, 18 lat),
Franciszek Robaszyński (Piaski, 23 lata),
Wincenty Szukalski (Słupia Kapitulna, 37 lat),
Kazimierz Szwarc (Rawicz, 17 lat),
Jan Tatarek (Zaorle, 22 lata),
Jan Tyca (Ostoje, 26 lat)