"wielmozna Pani"

[Marja Helena]

Witam,

Chciałabym wiedzieć z jakiel okolicznosciach sie piszalo "wielmozna Pani", w pierwszej połowie XX wieku.

dziękuję bardzo,

Marja Helena

[Ewa Alicja]

W pierwszej połowie XX wieku pisano w listach np. do "szlachetnie urodzonej" np. Jaśnie wielmożna Pani Hrabino albo do dziedziczki dóbr i tu już tytuł szlachecki nie był obowiązkowy "Jaśnie Wielmożna Pani Dziedziczko" albo po prostu do dobrodziejki, np. dzięki pieniądzom "sponsorki" chłopskie dziecię "ukończyło szkoły", w podzięce za wkład finansowy pisał list do swej dobrodziejki. To taki sam zwrot grzecznościowy jak dziś - o ile piszemy listy - szanowna pani. I tak przykładów można mnożyć.

[Hania]

A ja tylko dodam, ze jako 8-9 letnia dziewczynka zaczynalam pisac 2 tygodnie
przed Swietami Bozego Narodzenia , /na zyczenie mojej Babci, ktora w szkole
nauczana byla po niemiecku/,plus minus 90 kartek z zyczeniami, na ktorych Babcia
prosila mnie abym pisala Wielmozna Pani/Pan a potem imie, nazwisko i adres.
Bez wyjatku, byl to wyraz szacunku.
Nie wiem czy osoby/adresaci wiele mogli ale wiem, ze wszystko to byli
porzadni ludzie.
Ja do dzisiaj stosuje skrot W.P. wielmozna pani czy wielmozny pan przed
nazwiskiem na korespondecji listowej.....tak pisze listy

[Ewa Alicja]

A no właśnie szacunek... Po moim wydziale krążyła historia jak to jeden z doktorantów dzwonił do swojej promotorki, odebrała gosposia.
- Dzień dobry. Czy mógłbym rozmawiać z panią ....
- Niestety, wielmożnej panienki nie ma w domu, czy kawaler życzy sobie przekazać?

Dodam, że p. profesor już wówczas miała grubo po 80...

[Paweł Wietrzykowski]

Pamiętam literki 'W.P.' stawiane przez moją Babkę a także przez moją Mamę na kartkach z Życzeniami. Odróżniały się od 'Sz.P.' - tak się pisało do 'zwykłych' znajomych. 'W.P.' to byli Ludzie, którym zawdzięczaliśmy coś dużego a także Osoby będące autorytetami rodzinnymi: księża, profesorowie....

[Marja Helena]

Dziękuję za odpowiedzi.
Czy ta formuła byla używana przez dzieci z adressowanie rodzica?

[Ewa Alicja]

Dziękuję za odpowiedzi.
Czy ta formuła byla używana przez dzieci z adressowanie rodzica?

Hm... chyba nie rozumiem? Czy dziecko tak zwracało się do rodzica?

[Marja Helena]

Mam jakisz list adressowany do "Wielmozna Pany...", od jej syna (mial ~ 10 lat).

[Ewa Alicja]

Oczywiście, że mógł Kiedyś, dawno temu, w szkołach uczono pisać dzieci listy. Moja Teściówka po dziś dzień przechowuje jak największą relikwię list od swojego Dziadka do Jej Mamy gdzie też pięknie tytułował, a jakie piękne pismo! Dziś już kaligrafii nie uczą, a jak patrzę na "pisanie" mego starszego syna to ręce opadają.

[Henryk Krzyżan]

Ja się kaligrafii w szkole uczyłem, ale jak patrzę na moje pismo, to dopiero ręce opadają

[Ewa Alicja]

Ja się kaligrafii w szkole uczyłem, ale jak patrzę na moje pismo, to dopiero ręce opadają

Doktór medycyny wysiada?
Ostatnio ktoś, nie pamiętam, zamieścił kopie listu, pisał mężczyzna, pozazdrościć.
ps. Mnie także tuszem i redisówką uczono, jeszcze ławki z miejscem na kałamarz pamiętam

[Henryk Krzyżan]

Ja się kaligrafii w szkole uczyłem, ale jak patrzę na moje pismo, to dopiero ręce opadają

Doktór medycyny wysiada?
Ostatnio ktoś, nie pamiętam, zamieścił kopie listu, pisał mężczyzna, pozazdrościć.
ps. Mnie także tuszem i redisówką uczono, jeszcze ławki z miejscem na kałamarz pamiętam

Pamiętam ławki nie tylko z miejscem, ale i z kałamarzami. Zawsze były zapchane bibułą, więc nosiliśmy własne, a pisało się piórem ze stalówką w drewnianej obsadce. Potem używało się wiecznych piór, jeszcze w ogólniaku był zakaz pisania długopisem, bo "psuje charakter pisma". Nic mi to nie dało, z próbką mojego pisma trzeba by iść do apteki w celu odczytania czegokolwiek

[Łukasz Bielecki]

Na szczęście genealogom, tak jak aptekarzom, wyrabia się umiejętność odczytywania bazgrołów. W przeciwieńśtwie do nich, my umiemy nawet kurent (tzw. ręczny gotyk)

[Ewa Alicja]

Na szczęście genealogom, tak jak aptekarzom, wyrabia się umiejętność odczytywania bazgrołów. W przeciwieńśtwie do nich, my umiemy nawet kurent (tzw. ręczny gotyk)

a to właśnie pisać miałam, że swój swego rozczyta
Podziwiam, bo u mnie ani zdolności ani cierpliwości jak patrzę na niektóre z metryk.